سنسور اکسیژن آریسان

سنسورهای اکسیژن در ساختار خود شامل یک المان سرامیکی (عمدتاً از اکسید زیرکونیوم) هستند که می‌تواند به تغییرات میزان اکسیژن واکنش نشان دهد. این المان سرامیکی درون محفظه‌ای فلزی قرار دارد و به یک ماده کاتالیستی (عموماً پلاتین) آغشته می‌شود که واکنش‌های شیمیایی را سرعت می‌بخشد.

هنگامی که گازهای خروجی از موتور از روی سنسور عبور می‌کنند، اختلاف غلظت اکسیژن بین محیط بیرون و گازهای خروجی باعث تولید ولتاژ می‌شود. این ولتاژ نشان‌دهنده‌ی وضعیت احتراق و نسبت سوخت به هوا است.

انواع فناوری‌های سنسور اکسیژن:

1. زیرکونیومی (Zirconia): رایج‌ترین نوع سنسور که از ماده اکسید زیرکونیوم استفاده می‌کند و تفاوت غلظت اکسیژن را اندازه می‌گیرد. این سنسور معمولاً بین 0.1 تا 0.9 ولت ولتاژ تولید می‌کند.
2. تیانیومی (Titania): این سنسورها از ماده اکسید تیتانیوم استفاده می‌کنند و ولتاژ یا مقاومت آنها با تغییر نسبت سوخت به هوا تغییر می‌کند. این نوع سنسور کمتر رایج است و بیشتر در برخی از خودروهای خاص استفاده می‌شود.
3. سنسور با پهنای باند (Wideband Oxygen Sensor): نوع پیشرفته‌ای از سنسور است که با دقت بیشتری قادر به اندازه‌گیری غلظت اکسیژن در محدوده وسیع‌تری است. این سنسور می‌تواند تغییرات دقیق‌تری از نسبت هوا و سوخت را تشخیص دهد و به ECU اطلاعات بسیار دقیقی ارائه دهد.

عملکرد سنسور اکسیژن در خودروهای جدید

در خودروهای جدید که از سیستم‌های پیچیده‌تر مدیریت موتور استفاده می‌کنند، سنسور اکسیژن معمولاً بخشی از یک سیستم حلقه بسته است. این سیستم به گونه‌ای طراحی شده که به‌طور مداوم عملکرد موتور را کنترل و تنظیم کند. داده‌های سنسور اکسیژن همراه با دیگر داده‌های حسگرها (مانند حسگرهای دما، فشار و جریان هوا) به ECU ارسال می‌شود. ECU با تحلیل این اطلاعات، بهینه‌ترین شرایط را برای مخلوط سوخت و هوا تنظیم می‌کند و بازخوردهای آن به سنسور اکسیژن بازگردانده می‌شود تا از صحت تنظیمات اطمینان حاصل شود.

اهمیت سنسور اکسیژن در کاهش آلایندگی‌ها

سنسور اکسیژن به‌طور غیرمستقیم به کاهش آلایندگی‌های محیطی کمک می‌کند. کاتالیزور خودرو، که وظیفه تصفیه گازهای مضر را دارد، برای عملکرد مناسب نیاز به مخلوط سوخت و هوای متعادل دارد. اگر سنسور اکسیژن درست عمل کند، کاتالیزور بهتر می‌تواند گازهای آلاینده مانند کربن مونوکسید (CO)، اکسیدهای نیتروژن (NOx) و هیدروکربن‌های نسوخته را به گازهای غیرمضر تبدیل کند.

نگهداری و مشکلات متداول سنسور اکسیژن

1. رسوبات و جرم‌ها: سنسور اکسیژن با گذشت زمان ممکن است به‌دلیل رسوبات روغن، کربن و ناخالصی‌ها کثیف شود. این آلودگی‌ها می‌توانند دقت سنسور را کاهش دهند. استفاده از سوخت با کیفیت بالا و افزودنی‌های پاک‌کننده می‌تواند به کاهش این رسوبات کمک کند.
2. آسیب‌های فیزیکی: به دلیل قرار گرفتن سنسور اکسیژن در معرض حرارت بالا و ضربه‌های احتمالی، ممکن است دچار آسیب شود. در صورتی که سنسور آسیب دیده باشد، سیگنال‌های نامناسب به ECU ارسال می‌شود که می‌تواند منجر به خرابی یا کاهش کارایی موتور شود.
3. نشتی اگزوز: نشت‌های کوچک در سیستم اگزوز می‌توانند روی کارکرد سنسور اکسیژن تأثیر بگذارند و موجب نادرست شدن داده‌ها شوند.

فرآیند تعویض سنسور اکسیژن آریسان

برای تعویض سنسور اکسیژن معمولاً به ابزارهای خاصی نیاز است و بهتر است این کار توسط تعمیرکار ماهر انجام شود، چرا که:

• ممکن است سنسور قدیمی به علت حرارت و رسوبات به محل نصب خود چسبیده باشد و به ابزارهای مخصوص برای باز کردن آن نیاز باشد.
• پس از تعویض، گاهی نیاز است که ECU به‌روزرسانی شود یا خطاهای آن پاک شود تا اطلاعات جدید سنسور دریافت و پردازش شود.

نکات نهایی برای استفاده و نگهداری از سنسور اکسیژن آریسان

• استفاده از سوخت با کیفیت: سوخت نامناسب ممکن است باعث رسوب‌گذاری و کاهش عمر سنسور اکسیژن شود.
• تنظیمات منظم موتور: تنظیم دقیق موتور و دیگر حسگرها می‌تواند باعث کاهش فشار روی سنسور اکسیژن شود.
• بازرسی دوره‌ای: با بررسی منظم عملکرد سنسور اکسیژن و کاتالیزور، می‌توان از مصرف بیش از حد سوخت و افزایش آلایندگی جلوگیری کرد.
• بیشتر بدانیم