سنسور اکسیژن بوش

سنسور اکسیژن (Oxygen Sensor) یکی از قطعات مهم در سیستم اگزوز خودرو است که وظیفه آن اندازه‌گیری مقدار اکسیژن موجود در گازهای خروجی از موتور است. این سنسور به سیستم مدیریت موتور کمک می‌کند تا نسبت سوخت و هوا را در بهینه‌ترین حالت ممکن تنظیم کند. به این ترتیب، سنسور اکسیژن هم در کاهش مصرف سوخت و هم در کاهش آلایندگی‌های خروجی از خودرو نقش دارد.

انواع سنسور اکسیژن

1. سنسور اکسیژن تک سیم: ساده‌ترین نوع سنسور اکسیژن که تنها یک سیم برای ارسال سیگنال دارد و معمولاً در خودروهای قدیمی استفاده می‌شود.
2. سنسور اکسیژن دو یا سه سیم: دارای یک یا دو سیم اضافه برای گرم‌کن داخلی است که به سنسور کمک می‌کند در دماهای پایین نیز به سرعت عمل کند.
3. سنسور اکسیژن چهار سیم: علاوه بر گرم‌کن، سیم‌های بیشتری برای زمین و سیگنال دارد که دقت بیشتری به سنسور می‌بخشد.
4. سنسور اکسیژن با گستره پهن: نوع پیشرفته‌ای از سنسور که در خودروهای جدیدتر استفاده می‌شود و توانایی اندازه‌گیری دقیق‌تر و گسترده‌تر نسبت اکسیژن را دارد.

عملکرد سنسور اکسیژن

این سنسور معمولاً در مسیر اگزوز و قبل یا بعد از کاتالیزور قرار می‌گیرد و بر اساس مقدار اکسیژن موجود در گازهای خروجی، ولتاژ خروجی تولید می‌کند. این ولتاژ به واحد کنترل موتور (ECU) ارسال می‌شود و ECU بر اساس آن نسبت سوخت و هوا را تنظیم می‌کند.

علائم خرابی سنسور اکسیژن

• افزایش مصرف سوخت
• کاهش قدرت و شتاب خودرو
• روشن شدن چراغ چک موتور
• خروج دود سیاه از اگزوز
• افزایش آلایندگی‌ها

تعویض سنسور اکسیژن

سنسور اکسیژن معمولاً پس از کارکرد معینی نیاز به تعویض دارد (بین 50,000 تا 100,000 کیلومتر، بسته به نوع خودرو و سنسور).